domingo, febrero 18, 2007

sabado sabadete

Un sabado perfecto, en casi todos los sentidos.
Me levanto a tocar q mejor placer q ejercitar los dedos y crear algo, ademas por fin tengo compañia con electrica, y ademas buena compañia ;) la pena esq me tube q ir a las 12:30 para ir a casa comer y a las 2 estar en castrelos, y esperar.
Me invade una felicidad, en el pecho nirvana, en la cabeza metallica, estoy feliz.
"te quiero" solo dije eso. PAINKILLER
Segui esperando no me fume nada, no lo necesitaba, el cafe hace milagros.
Se acaba la espera, y comienza el partido perdimos de 30 pero hubo canchondeo y minutos de mucha intensidad.
Vuelta para casa, la llamo, me mete presion, me visto corriendo (ya pondre fotos) me cago en al puta por el boton de la chaqueta q rompi, y marcho apurado con el maletin hasta su casa.
Comienza la noche, tenia pensado acostarme tarde y asi lo hice.
Cena de chino hablando con Otakus, q guay, acompañar a la gente hasta el paseo de alfonso y volver, no sabia q las consolas pudiesen dar tanta conversacion.
Soy feliz, las 4:15 y estoy en florida. Llego a casa, y chachan el concurso de mates, de la NBA.
Me acoste a las 5 feliz y me levante de milagro a las 8:30 para ir a jugar un partido(otro mas). Esto ya no es sabado pero es renganche :) solo perdimos de 8 contra los lideres, vamos mejorando (no somos tan malos)
Aun estoy feliz dormi 3 horas de 28 pero Os quiero jejeje

domingo, febrero 11, 2007

sensaciones

Q fin de semana mas completo, tuve todas las sensaciones
Primero se me cae un mito

La comida Mejicana no pica... por lo menos en granvia.
Sentir q siempre te quitan la razon... q nadie te cree


Y despues tambien hubo ilusion, alegria y esperanza
sentir q los sueños se pueden cumplir





Odio y desesperacion... perder siempre jode...
y mas si no se juega en serio


Ganas de pegar a alguien es sentirse violento
no creo quelo sea... pero yo vivi ese momento




Para acabar como la ilusion... se pude convertir
en aburrimiento y desconcierto
un caos de tarde... sin sentido...

miércoles, febrero 07, 2007

Carta de amor

Derradeiros saúdos:

Fai tempo que quería dicirche todo o que sinto, e por fin o meu corazón encontrou este momento.
Dende o primeiro día que te vin, o día no que a sorte levoume a ti, souben que eras moito, e nunca serías para min.Contareite como te vía, recordo a túa pel que non lle envexa a unha rosa do deserto, e as túas mans pequenas excitando o vento coa súa delicadeza.Vólveme á memoria os teus ollos de améndoa tostada que mostran a pura mirada, e coa boca e orellas forman a cara perfecta.
Direite todas as sensacións que facíasme vivir. Co paso dos días, e as horas xunto a ti, con xogos e caricias algo crecía dentro de min, algo que non che dixen e que me arrepentín. Algo que só un anxo coma ti pode facer sentir. As sensacións mestúranse e as palabras non chegan, para que saibas, que a túa inocencia calma a miña maldade, a túa ledicia crea en min algo que non tiña e a túa posible dor provoca en min a comprensión.Todo o que me logras cambiar poderíase reducir a unha palabra que xa non podo ocultar.
Cando me vías, sentía o lume da túa mirada derreter o meu corpo de cera e vía como as túas mans, baixadas do ceo, debuxaban no vento a paisaxe dos sentimentos. Boto de menos estar falando de nada en particular e de todo en xeral pasando as horas sen que a túa doce voz deixe de soar e de provocar en min un profundo odio ó tempo, que sempre pasa a velocidade que quere sen deterse.
Pero todo chega o seu fin, os días de ledicia e felicidade se acabaron como se murcha unha flor, lenta e dolorosamente. E o baleiro do teu corpo ocúpano a dor e os lamentos que me obrigan a escribir o que non te puiden dicir.
Xa teño que rematar e agora que teño medo a non espertar e estou obrigado a vivir enterrado en vida, dígoche cos meus últimos folgos que, sempre te quixen. Non quero que con estas liñas deixes caer a sarabia da lúa polas túas meixelas e comprendas que sempre che amarei, que encontrarei a forma perfecta que te mereces ter, e escríbote isto para que saibas que antes de morrer, o meu ardente corazón de xeo pertencíache a ti.


Recordame como era e non no que me convertín, bicos e apertas, que sexas moi feliz.


La hice para le instituto, espero q os guste.
Como llevo muchisimo tiempo sin componer nada creo q apartir de ahora usare el blog como "diaro", pondre las chorradas q me pasan cada dia, para q si alguien aun se pasa las lea, y cuando vuelva a componer lo pondre.